سخن را از قرآن آغاز می کنیم که مورد قبول بابیان و بهائیان است:
 أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ کانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فیهِ اخْتِلافاً کَثیرا؛ آیا درباره قرآن نمى‏اندیشند؟! اگر از سوى غیر خدا بود، اختلاف فراوانى در آن مى‏یافتند. (سوره نساء، آیه 82)
قرآن کریم درباره آسمانی و الاهی بودن کتابهای آسمانی یک ملاک و معیار به بشر داده است و آن هم اینکه:
اگر کتابی را خدا فرستاده باشد، تناقضی در آن راه ندارد، همانگونه که در قرآن راه ندارد؛ بر این اساس، کتابهایی که اختلاف و تناقض در آنها راه دارد، الاهی و آسمانی نیستند.
از این رو کتابهایی مثل بیان، اقدس و ایقان که بابیان و بهائیان آنها را مقدس می شمارند، نمی تواند الاهی باشد زیرا در بسیاری از موارد آنها تناقض و ناسازکاری وجود دارد از جمله در باره طهارت، اعراب و غلط نویسی و مانند آنها.
در ایقان 154 غلط ادبی وجود دارد که پیش از این در پستی جداگانه به آن پرداختیم.
بد نیست به صفحه 25 بیان عربی نیز نگاهی کنید تا اعجاز آن را به چشم خود ببینید.
در صفحه 5 اقدس می خوانیم: طاهر کردن نجاسات در صورتی که آب موجود نبود با گفتن 5 مرتبه الله اطهر به طرف شی نجس پاک و طاهر می گردد. و در چند صفحه بعد می خوانیم همه بهاء همه چیز را پاک کرده و چیز نجس وجود ندارد.